Σίχαμα και η αηδία...

Λίγα λόγια για το Σαββατιάτικο παιχνίδι.

Tο παιχνίδι δεν χρήζει καμίας κριτικής από την μία είχαμε την ομάδα μας που αντρίκια κόντραρε τον γαύρο (σιγά την υπερομάδα που θέλει να πάρει και το πρωτάθλημα αήττητος, όταν στην ζώνη άμυνας του Ελέ, το πολύ να έκανε καθαρά και όχι με την βοήθεια του σπάθα μία άντε δύο ευκαιρίες), και από την άλλη έναν προκλητικό διαιτητή που από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το τελευταίο βάλθηκε να καταρρίψει κάθε έννοια ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης και λογικής. Όταν σε ένα ολόκληρο ημίχρονο παίρνεις ένα - δυο φάουλ υπέρ σου και σε κάθε αμφισβητουμένη φάση όλα είναι εναντίον σου, τότε καταλαβαίνεις ότι ο σπάθας ήρθε για να σε καθαρίσει, όταν μάλιστα στράβωσε το παιχνίδι ακόμη περισσότερο από την γκολάρα του Αραβίδη τότε έγινε ακόμη προκλητικότερος.

Πάντως είμαι ευχαριστημένος από την συνολική προσπάθεια των παιχτών και από την παρουσία του κόσμου, που παρά την μπούκα μερικών οπαδών μας στο γήπεδο έδειξε αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, ξεφωνίζοντας τους ξεφτίλες που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα τσιράκια τους όπως ο σπάθας.